[NC-KAILU] Man of the match

“ทำไมยังไม่นอนอีก?” เสียงถามคำถามของจงอินดังขึ้นหลังจากอาบน้ำเสร็จ วันนี้เขาทำงานกลับมาบ้านว่าดึกแล้ว คิดว่าจะเห็นคนตัวเล็กนอนหลับปุ๋ยเหมือนทุกครั้ง กลับกลายเป็นนั่งตาแป๋วอยู่บนเตียงนอน เปิดโทรทัศน์ดูการแข่งขันฟุตบอลระหว่างเชลซีกับแมนยู

“นัดนี้สำคัญมาก! ถ้าเกิดแมนยูเก็บได้สามแต้มนะ จะอยู่ที่หนึ่งของตารางเลย”ลู่หานพูดพร้อมกับลูบผมคนที่ทิ้งตัวลงนอนบนหน้าท้องเบาๆ

“นี่ครึ่งหลังแล้วจริงดิ? ทำไมแต้มยังเป็นศูนย์ต่อศูนย์อยู่เลย ไม่มีใครบุกเลยหรอ?”

“วิ่งเฉือนกันไปมานานแล้ว สงสัยจะกินไข่ทั้งคู่” คนตัวเล็กยู่ปากอย่างเสียดาย ทำให้ร่างสูงที่อยู่ข้างล่างยิ่งอยากแกล้ง เลิกชายเสื้อขึ้นมาและกัดไปที่เอวบางจนแดงเถือก มือบางพยายามดันออกแต่กลิ่นหอมของแป้งเด็กยิ่งทำให้จงอินเริ่มควบคุมตัวเองไม่อยู่ ยืดตัวเลื่อนริมฝีปากเล้าไปตามลำคอผิวขาวนวลช้าๆ

“อื้ออ จงอินไม่เอา ขอดูจบก่อน”เสียงเล็กประท้วงเมื่อโดนขัดจังหวะการเชียร์ แต่พูดอย่างไรจงอินก็ยังจูบไปตามลำตัวไม่เลิก จนผิวที่ขาวซีดกลายเป็นรอยแดง เมื่อโดนลิ้นร้อนชอนไชเลียตวัดไปบนหน้าอก เสียงเล็กก็เผลอครางออกมา สอดมือไปบนไรผมของอีกคนเพื่อระบายอารมณ์ที่พุ่งพล่าน กดต้นคอหนาให้เข้ามาใกล้ขึ้น

“หลับตาทำไม ดูบอลไปสิ”

“อื้ออ” ลู่หานพยายามนั่งทรงตัวให้อยู่ ตาโฟกัสไปที่โทรทัศน์ แต่ความรู้สึกกลับไปอยู่ที่ปุ่มนูนชมพูบนหน้าอกของตัวเอง หน้าท้องกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะหายใจ เมื่อปล่อยให้อีกคนเล้าโลมตามใจชอบ มือหนาก็บีบคลำไปตามขาอ่อนเบาๆ สลับกับดูดเนื้อนุ่มนั้นจนเกิดเสียง ใจลู่หานเริ่มเต้นแรงขึ้น ปล่อยให้ร่างกายผ่อนคลายไปตามสัญชาติญาณ

ปลายจมูกกดลงคลึงใต้สะดือไปมาและกดลงจูบเน้นย้ำไปทั่วทั้งเชิงกราน ลู่หานส่งเสียงในลำคอ สัมผัสถึงมือหนาที่กำลังลูบไล้ไปบนกางเกงของเขาช้าๆ เสียงหวานแสดงความพอใจ ริมฝีปากหนากระตุ้นอีกคนผ่านผ้าอย่างสนุกสนาน

เสียงเล็กร้องดังมากขึ้น ความร้อนในร่างกายพวยพุ่งเกินทน ลู่หานแทบรอไม่ไหวเมื่อจงอินค่อยๆใช้ฟันกัดขอบกางเกงและเลื่อนลงแบบไม่ทันใจ

“จง...อินเร็วๆ อย่า...อย่าลีลาเลยนะ จะแย่แล้ว...” ร่างบางกัดปากลงมือถอดเสื้อผ้าตัวเองให้คนตรงหน้า ขยับขาเปิดออกเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายปรนเปรอ ใบหน้าหวานใช้สายตาอ้อนจนได้อย่างที่ต้องการ จงอินเล่นกับแกนกลางที่กำลังชูชันทันที ลิ้นร้อนตวัดเลียจนเสียงหวานครางอย่างหยุดไม่อยู่ ร่างสูงสอดสิ่งนั้นเข้าโพรงปากที่เปียกชุ่ม ดูดกลืนราวกับเป็นสิ่งที่ถูกใจที่สุด ขยับปากและลิ้นสัมผัสต่อเนื่องอย่างชำนาญ ลู่หานครางเสียงหลงจากความเสียวแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ปล่อยให้อีกฝ่ายรุกตามใจชอบ ก้มลงมองผมสีน้ำตาลที่กำลังขยับขึ้นลงอย่างพอใจ

“อาาา จงอิน อื้อออ...อย่า...อย่าหยุดสิ”

“ไหนบอกว่าจะดูบอล” ร่างสูงยิ้มมุมปาก แกล้งขัดขืนไม่ยอมทำต่อ แต่ลู่หานทนอารมณ์ในกายที่โดนกระตุ้นไม่ไหว พยายามกดศีรษะของอีกคนลง กัดปากชายตาหวานให้ชายหนุ่มพร้อมกับส่งเสียงออดอ้อนสุดฤทธิ์

“จงอิน...”

“บอกมาสิอยากให้ทำอะไร”


ลู่หานก้มหน้าลงเลียริมฝีปากตัวเองก่อนจะเอื้อมมือคว้านิ้วของอีกฝ่ายมาดูดตั้งแต่โคนนิ้วจนถึงปลายเป็นการยั่วยวน ร่างสูงเข้าใจความหมายนั่น และอารมณ์ในกายเขาเองก็เริ่มห้ามไม่อยู่เมื่อโดนสายตาหวานปลุกปั่นเล่นงานคืนบ้าง ประกบปากจูบลู่หานอย่างเร่าร้อน เสียงครวญครางในลำคอดังก้อง ดั่งระเบิดที่โดนจุดชนวนเป็นไฟ

มือบางถอดเสื้อผ้าของคนตรงหน้าอย่างรวดเร็ว ต่างฝ่ายต่างตวัดลิ้นในโพรงปากของกันและกันไม่หยุดพัก จงอินช้อนร่างบางขึ้นบนตัก คลึงเอวทั้งสองข้างด้วยมือพร้อมกับไล่ดูดเลียตามซอกคอขาวอย่างบ้าคลั่ง ลู่หานปล่อยท้ายทอยและหลังไปชิดกับผนัง เผยอปากหอบหายใจเข้าออกพร้อมกับเสียงคราง ขาสองข้างโอบรัดเอวอีกคนไว้แน่น

“บอลถึงไหนแล้ว” ร่างสูงถามพลางเลื่อนมือจากเอวลงไปบีบคลำที่แก้มก้นขาวทั้งสองข้าง ปากยังคงระดมจูบและดูดไปตามหน้าอกจนชุ่ม คล้ายต้องการกลืนกินผิวรสชาดน้ำผึ้งหวานของร่างเล็ก ปลายนิ้วกรีดไล่ตั้งแต่หลังส่วนล่างจนถึงช่องด้านหลัง ขาเรียวกระตุกกึก มือบางจิกกลุ่มผมสีน้ำตาลของอีกฝ่ายแน่น พยายามตั้งสติมองไปที่จอโทรทัศน์ผ่านไหล่กว้างที่กำลังกัดไปยังติ่งหูเบาๆ

“ม...แมนยู อื้ออ โดน...โดนนำไปแล้วหนึ่งศูนย์...อ๊าาาาา” เสียงหวานครางก้องไปทั่วห้องอย่างห้ามไม่อยู่ เมื่อปลายนิ้วทั้งสามของจงอินสอดเข้าที่ด้านหลัง ทะลวงลึกเข้ามาในร่างจนความเจ็บแผ่ซ่านไปทั้งตัว ปลายเท้าเรียวงองุ้ม จิกเล็บมือลงกับผิวหนังชุ่มเหงื่อสีแทนเพื่อระบายความรู้สึก พอเห็นแบบนั้นจงอินจึงหยุดมือไว้ จูบปลอบไปบนไหล่ขาวที่กำลังเกร็งเป็นสัน

“อื้อออ จงอิน...ล...เล่นแรงจัง”


ถึงพูดแบบนั้นแต่ก็ต้องยอมรับว่าลู่หานยังคงรู้สึกสนุกและเซอร์ไพรส์ทุกครั้งที่ได้ทำเรื่องแบบนี้ด้วยกัน มือบางประคองสันกรามของอีกคนเอาไว้ มองดวงตาที่ดำเข้มนั้นไม่ละออก ก่อนจะใช้ฟันกัดริมฝีปากล่างเบาๆซ้ำๆเป็นการยั่ว เจ้าตัวร้องอืออาเมื่อรู้สึกถึงนิ้วมือหนาเริ่มขยับเข้าออกตามใจชอบ

“เอาเลย...อ้ะ อ๊าาา!”

ทันทีที่ริมฝีปากบางอ้าร้องเสียงหลง จงอินก็รีบบดจูบเข้าเพื่อบังคับให้เงียบ เหลือเพียงเสียงครางในลำคอปนหอบเหนื่อยที่ดังอยู่ข้างหู ร่างกายส่วนล่างเจ็บแปลบจนแทบพยุงตัวเองไว้ไม่ไหว เพียงหายใจเข้าออกยังรู้สึกต้องใช้กำลัง เหงื่อผุดขึ้นตามไรผมของทั้งสองที่ยังไม่ผละริมฝีปากออกจากกัน จนกระทั่งเอวบางเริ่มขยับตามมือที่อยู่ด้านล่างด้วยความพอใจ

“อื้อออ อ๊า! จ...จงอิน” นิ้วมือสอดแทรกขึ้นลงตามจังหวะของคนตัวเล็กที่ขยับไปมาแรงขึ้น กระแทกเข้าออกจนเผลอครางเสียงสั่น

“ว่าไงครับ” ลู่หานกัดริมฝีปากแน่น รู้สึกเขินอายกับเสียงทุ้มที่พูดเพราะ รวมถึงสิ่งที่ตัวเองกำลังจะพูดต่อไป

อีกฝ่ายจ้องตาค้างไว้ราวกับรอคำตอบแต่ก็ยังไม่วายหยุดขยับข้อมือให้หนักขึ้น

“อ๊ะ! อาาา ม...ไม่ไหวแล้ว... อื้ออ ลู่หาน...ล...ลู่หานอยากเป็นของจงอิน”

เมื่อได้ยินเสียงหวานครางร้องขอสิ่งที่ต้องการแบบนั้น จงอินก็ผุดยิ้มอย่างผู้ชนะ สอดแขนทั้งสองเข้าที่ใต้ข้อพับของขาบาง ดันแกนกลางที่อุ่นร้อนของตัวเองเข้าไปในของอีกคนจนสุดแรง ใบหน้าหวานแดงเลือดฝาดบิดเบี้ยวกับความเจ็บปวดที่อัดเข้ามาเต็มเปา มือพยายามประคองสันกรามหนาเอาไว้ทั้งสองข้าง พร้อมกับใช้ปลายนิ้วนวดคลึงที่ใต้หูของจงอินเบาๆเป็นคำชม ปล่อยให้นิ้วโป้งที่กำลังลูบไล้อยู่มุมปากโดนขบเล่นไปตามใจ

ริมฝีปากบางแดงเกิดรอยเป็นเส้นเมื่อเผลอกัดตัวเองเพื่อระบายความเจ็บปวด กายใหญ่คับแน่นจนรู้สึกอึดอัดไปถึงหน้าท้อง หอบหายใจจนกล้ามเนื้อที่คอขึ้นชัดเป็นเส้น

“อาาา อาาาาา...อ๊ะ! ใช่ ….ใช่เลย อ๊าาาาา!” สะโพกหนาเริ่มทำงานไปพร้อมกับเสียงครางกระเส่า แกนหนากระแทกเข้ากับร่างบางที่กำลังดิ้นพล่าน ผิวกายที่ขาวเนียนรวมกับเอวคอดที่บิดไปมาทำให้จงอินเร่งจังหวะมากกว่าเดิม น้ำหล่อลื่นช่วยให้ขยับเข้าออกได้อย่างหนักหน่วง เนื้อกายทั้งสองที่กระทบสอดรับกันดังทั่วทั้งห้อง ขอบเตียงที่ลู่หานพิงอยู่กระแทกเข้ากับผนังสีขาวดังเป็นเสียงกลอง

“จงอิน...จงอิน...อื้อออ จ...จงอิน” ร่างสูงเลื่อนตัวเข้าประกบร่างบาง หน้าอกทั้งคู่ต่างแนบสนิทเสียดสีกันจนร้อนรุ่ม เสียงเล็กครางก้องอยู่ที่ข้างหูฟังไม่เป็นศัพท์ กระตุ้นร่างสูงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ให้ขยับเอวเข้าออกกระชั้นถี่ยิบมากขึ้น แก้มลู่หานแดงฝาด เหงื่อผุดไปตามไรผมจนทั่ว

“อ๊าาา สุดยอด...จ...จงอิน! สุดยอดเลย...อ๊ะ อาาาา”


ลู่หานปล่อยมือจากคนตรงหน้าแล้วกางแขนวางศอกกับหัวเตียงด้านหลัง พยายามยันตัวยกเอวกระแทกตอบกับอีกคน ปากนุ่มชื้นสีกุหลาบเด้งเป็นจังหวะ สายตาหวานมองอย่างไม่ขัดเขิน ท่ายั่วเสน่ห์นั่นทำให้จงอินคลั่ง ตวัดลิ้นร้อนชิมความหวานในโพรงปากอย่างไม่ยั้ง สองมือย้ายไปที่เอวคอดและยกขึ้นลงสวนทางกับเอวของเขาอย่างแรง เสียงหวานครางก้อง โก่งสะโพกรุกรับความหนักหน่วงของอีกคนที่ใส่มาไม่ยั้ง

“อยากช่วยหรอ หื้ม?”

“อะ อื้อ!...อ๊าาา อ...อยากทำให้จงอิน...บ้าง”

คำพูดน่ารักออกมาจากปากลู่หานเพียงทีเดียว จงอินก็ใช้ฟันขบกัดไปทั่วผิวบาง ทั้งหัวไหล่ คอ หน้าอก กัดซ้ำๆจนเป็นรอยแดง แทนที่ลู่หานจะโวยที่รู้สึกเจ็บแต่กลับชอบใจและร้องขอให้ทำอีก เพราะมันหมายความว่าอีกฝ่ายอยากกัดกินเขาเข้าไปทั้งตัว สันกรามเรียวบางเงยหน้าขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายกระทำตามใจชอบอีกสักพัก ก่อนจะดันหลังตัวเองออกจากหัวเตียงและผลักร่างหนาลงนอนราบกับที่นอน สะโพกที่คร่อมอยู่ยังคงขยับขึ้นลงอย่างต่อเนื่องไม่หยุด ก้มตวัดเลียเหงื่อที่ร่วงลงบนอกกว้างทีละหยดเบาๆ

“อาาา เก่ง...มาก ลู่หาน”

เจ้าตัวตวัดลิ้นสลับกับดูดไปบนผิวสีแทนเพิ่มอีกเมื่อได้รับคำชม ปลายเล็บของนิ้วเรียวที่กรีดกรายไปมาบนหน้าท้องและบั้นท้ายที่ยกขึ้นลงเป็นจังหวะ ทำให้จงอินเผลอซี้ดออกมา มือหนาสัมผัสไปบนสะโพกที่ไม่อยู่นิ่ง บีบนวดเอวคอดนั้นเป็นวงเพื่อให้รางวัลเมื่อแอ่นรับอย่างรู้งาน เขาวางเท้ายันกับพื้นเตียงเอาไว้และยกเอวกระแทกแกนกลางตัวเองสวนทางกับร่างบางที่กดลงมา


“อื้อออ ช...ชอบจัง... อาา....” เสียงหวานครวญครางในลำคอ หายใจติดขัด วางมือคร่อมกับใบหน้าคนรักที่อยู่ด้านล่าง เผยอริมฝีปากขึ้นเชิญชวนให้อีกฝ่ายสอดลิ้นเข้ามาอีกครั้ง ความเสียวพุ่งขึ้นตามแรงกระแทกที่หนักหน่วงและจังหวะที่กระชั้นถี่ยิบจนชาไปทั้งตัว ที่นอนสีขาวยับยู่ยี่เมื่อลู่หานขยำไม่มีชิ้นดี เนื้อสะโพกสั่นเทิ้ม เปียกแฉะไปด้วยเหงื่อที่ปนกับน้ำหล่อลื่นของแกนหนา

“อ๊าาาา อ๊าาาาา! ก...ใกล้แล้ว แรงอีก...ขอแรง...กว่านี้ อ๊าาาาา...จงอิน!!” สองร่างครางสอดรับกันดังก้องทั่วห้อง ลู่หานครางกระเส่า มองหน้าอีกคนที่อยู่ห่างกันเพียงฝ่ามือพร้อมกับขยับเอวขย่มขึ้นลงเร็วไว กัดแทะริมฝีปากของอีกฝ่ายพร้อมกับส่งสายตาเว้าวอน ใบหน้าเรียวหวานเยิ้มนั้นปลุกปั่นจงอินเสียจนคลั่งไคล้ กระแทกของรักสอดรับกับร่างเล็กที่ดิ้นพล่านให้แรงและเร็วขึ้นจนสุด ริมฝีปากแดงกัดฟันหลับตา ส่งและรับแรงขย่มความเสียวซ่านเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะจิกเล็บเข้ากับไหล่หนาเมื่อร่างกายปะทุถึงจุดสูงสุด

“อ๊าาาาา….อ๊าาา! มาแล้ว จ...อิน….อ๊าาาาาาาาาา!!” ลู่หานเปิดปากกรีดร้องโก่งตัวปล่อยน้ำรักออกจนเปรอะเปื้อนไปทั้งหน้าท้องผิวแทน ตามด้วยเสียงทุ้มครางของร่างสูงที่ตามมาพร้อมๆกัน ของเหลวอุ่นขาวทะลักวนเวียนอยู่ในร่างบางทำให้เจ้าตัวรู้สึกอิ่มเอม ต่างฝ่ายต่างอ่อนเพลีย เหนื่อยหอบจนตัวโยนจากศึกครั้งนี้ทั้งคู่ จงอินบีบแก้มคนตรงหน้าก่อนจะถามเล่นๆว่าบอลคืนนี้ใครชนะ ลู่หานยิ้มและกดจูบจงอินเบาๆ ฝ่ามือลูบเช็ดเหงื่อที่หน้าผากชายที่รัก ก่อนจะเลื่อนริมฝีปากเข้าไปข้างหูพร้อมกับกระซิบ

“คืนนี้...จงอินชนะทุกทีมเลยล่ะ”