“ไค…” ลู่หานร้องครวญคราง เหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผากมน
มือบางขยี้ผมของเขาจนยุ่งเหยิง หน้าผากเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ สายตาเข้มเต็มไปด้วยกามอารมณ์และตัณหา ปากสีแดงกุหลาบอิ่มเอิบเมื่อได้จับนิ้วของคนตรงหน้าเข้าไปในปาก ดูดยั่วยวนแรงๆจนแก้มกลายเป็นหลุมในแต่ละครั้งที่เปลี่ยนนิ้ว รอบปากเต็มไปด้วยน้ำลาย
ไคส่งเสียงพอใจ
เขาดึงมือออกและแทนที่ด้วยลิ้นของตัวเอง จับกรามเรียวยาวให้อ้ากว้างขึ้นมากกว่าเดิมและตวัดลิ้นเป็นวงเพื่อรับรสชาดที่อยู่ด้านใน กระตุ้นร่างบางด้วยความร้อนแรงที่กำลังขยับตัวไปมาอย่างกระสับกระส่ายอยู่ใต้ร่าง ทั้งสองอัดตัวเข้าหากันตั้งแต่แผงอกจนถึงขาอ่อน เขารู้สึกได้ถึงร่างของลู่หานที่เผาไหม้สูสีกับร่างกายของเขา
แขนเรียวบางโอบรัดหลังแกร่งไว้และจิกเล็บลงไปทั่วเพื่อระบายอารมณ์ สัมผัสที่ปลายนิ้วปะทุให้เขาตื่นตัวจนของรักขยายใหญ่ขึ้นสุด ลู่หานไม่รอช้ารีบสอดมันเข้าหาร่างของตัวเอง สองร่างครางเป็นเสียงเดียวและกลบเสียงด้วยการประกบปากเข้าหากันอย่างร้อนแรง
ไคสัมผัสได้ถึงของลู่หานที่กำลังแข็งตัวขึ้นที่บริเวณขาอ่อน เขาเคลื่อนสะโพกเข้าออก โดยมีเสียงร้องแหลมของลู่หานเป็นของรางวัล
“ไค..ไค...ไค…” ร่างบางเรียกเขาซ้ำๆ ขาเรียวรัดตัวเขาแน่นขึ้น กดให้ส่วนล่างลงมาใกล้กว่าเดิม จนไม่เหลือช่องว่าง ทุกส่วนสัมผัสกันด้วยความรุนแรง มือบางดึงใบหน้าของไคให้เข้ามาใกล้ จ้องไปในดวงตาอย่างยั่วยวนและค่อยๆใช้ลิ้นเลียไปที่ริมฝีปากล่าง
“คุณหนู…”
เสียงเล็กร้องหลง จูบไปที่สันกรามใหญ่ไม่หยุดพัก กดริมฝีปากอวบอิ่มดูดไปที่บริเวณไหล่และคอของอีกคน ใช้ฟันขบกัดไปบนผิวอย่างรุนแรงก่อนจะปลอบประโลมด้วยปลายลิ้นที่เปียกชุ่ม สะโพกของไคขยับเข้าออกอย่างรวดเร็วจากสัมผัสที่เร่งเร้า สองร่างบีบเข้าหากัน น้ำขาวขุ่นช่วยทำหน้าท้องของทั้งสองเลื่อนไหลเข้าหากันได้ดีกว่าเดิม
ไควางมือคร่อมใบหน้าของลู่หานเอาไว้ ดวงตาหวานเยิ้มจนรู้สึกเหมือนโดนมนต์สะกด รีบเลื่อนหน้าเข้าไปที่คอขาวที่เป็นระหงเพื่อสูดดมกลิ่นหอมเย้ายวนจากน้ำหอมชายที่ปนไปกับเหงื่อพร้อมกับขยับเข้าออกไม่หยุดพัก ร่างบางบีบแขนของอีกคนไว้แน่นเพื่อระบายความเจ็บปวด เสียงหวานครวญครางอยู่ที่ข้างหูดังขึ้นต่อเนื่องทุกครั้งที่ร่างสูงขยับเอวไปมาเนื้อตัวสอดรับกระทบ แกนใหญ่อัดกระแทกเข้าอย่างหนักหน่วงและเร็วขึ้นจนเสียงร้องกระเส่าดังไปทั่วห้อง
“มากับฉันเร็วลู่หาน” เสียงแหบพร่ากระซิบไปที่หูขาวบางตัดเฉือนฟางเส้นสุดท้ายขาดผึง หลังขาวบางโค้งงอขึ้นจากที่นอน ร่างกายแข็งเกร็งไปทุกส่วนพร้อมกับปลดปล่อยทุกอย่างออกมาด้วยความใคร่
“จงอิน!”
และไคตื่นขึ้นจากฝันหายใจหอบ พร้อมกับผ้าห่มเปียกซึมจากของเหลวที่เขาปล่อยออกมา...
No comments:
Post a Comment